1923 yılından itibaren Türkiye, amacı milli devleti kurmak ve kurumsallaştırmak olan ihtilal sürecine girmiştir ve yönetici kadronun ve bu kadronun liderinin elindeki en önemli gücü ordu oluşturmuştur. İhtilalin hızını yitirmesi, diğer bir deyişle devrimci yaptırımlarının oturması ile birlikte ihtilal döneminin en önemli gücü olan ordunun etkinliğinde de en azından görünürde bir azalma gözlemlenir. Siyasetin en yoğun dönemini yaşadığı milli devleti oluşturma ve devrim sürecinde, ordunun Mustafa Kemal Atatürk tarafından “siyasetten ayrıldığı” tezi ileri sürülür.Fakat Mustafa Kemal Atatürk’ün ve çevresindeki, Türk milli devletini kuran yeni siyasal seçkinlerin hangi güce dayandığı açıklanmaz. Bu çalışmanın temel tezi, Cumhuriyet’imizin kuruluş döneminde ordunun sürekli siyasetin içinde ve siyasal bir güç olduğudur. Bu güç, milli devletin kurulmasının ve milli devleti şekillendiren, temelini büyük ölçüde Ziya Gökalp’in görüşlerinin oluşturduğu,Türk Milliyetçiliğinin dönemsel ismi olan Kemalist devrimin de ana dayanağı, silahlı örgütü olmuştur. “Atatürk İnönü Dönemlerinde, Türk Silahlı Kuvvetleri” adını taşıyan incelemede bu tespit temellendirilmiş, ayrıca bir kurum olarak ordunun 1950’ye kadar geçen dönem içinde geçirdiği evrim ele alınmıştır.